Er was eens een jonge vrouw met een passie . zo begint eigenlijk letterlijk mijn verhaal voordat ik jaren terug de kans kreeg om voor Trucksmagazine mocht gaan schrijven.
En nee het was niet altijd makkelijk.. Ik zal de laatste zijn die zegt tuurlijk jo.. ik knip even met de vingers en tadaa het is gelukt.

We starten met koffie

Als ik op reportage ga , zorg ik wel eigenlijk dat ik de spullen minimaal een dag of ander half soms nog wel klaar heb staan. Het is me ooit eens over komen dat ik met een lege camera stond. Terwijl ik er van overtuigd was dat ik de batterij had opgeladen. Sinds dat moment ben ik daar verschrikkelijk autist in geworden. En nee ik schaam me er niet voor.
De ochtend start ik uiteraard met koffie. Dat is wel een beetje waar ik op loop op zo’n dag. Koffie maakt soms de gedachten gang ook wel wat makkelijker. En ook op locatie van reportage kan je me altijd blij maken met een bak koffie. ( ja dit is een subtiele hint voor hen die lezen )
Als ik op pad ben voor Trucks of 4 WDMagazine ga ik gezellig met mensen in gesprek ( weer die koffie er bij ) En dan foto’s maken.. naar huis en thuis aan de slag. Dan ben ik daar vaak nog wel even een paar dagen mee bezig . Dat is niet meer in één of twee dagen gelukt. Ik merkte dat ik te veel fouten maakte dus dat heb ik na een goed adviserend gesprek van eindredacteur van 4WDMagazine opgepakt en sinds dien gaat het ook wel veel makkelijker! Ik weet dat ik nog veel te leren heb op dat gebied. En advies van mensen met verstand van de branche neem ik dan ook graag aan.

Voelt als geestelijke aanranding

Als vrouw heb je het sowieso niet gemakkelijk in een mannenwereld en ik was me daar ook wel heel erg van bewust toen ik deze stap nam om in deze wereld te gaan werken.
Maar waar ik niet op voorbereid was waren de opvallende veel sexuele verzoeken die binnenkomen, niet alleen via de mail maar ook via de sociale media kanalen.
En dan zeggen de bekende stuurlui aan wal , die voor andere altijd schijnbaar de juiste oplossing hebben , het magische woord .. negeren.. Maar al negeer je dan blijven een groot aantal mannen doorgaan en uiteindelijk gaat dat bekende emmertje ook vol raken en raak je als vrouw op een breekpunt… Ik heb er bijna een dagtaak aan om te blokkeren en te verwijderen. En echt ik ben heus wel wat gewend, maar sommige berichten gaan echt veel en veel te ver. Dan wordt je voor je gevoel geestelijk sexueel aangerand. Een paar berichten die ik letterlijk DAGELIJKS binnenkrijg, van zowel vrijgezelle mannen als getrouwd !

“Ik wordt helemaal opgewonden als ik naar je foto kijk , je kijkt zo lekker ge.. ”
“Kijk eens hoe hard ik van je word, wanneer kom jij mij berijden “
” Ik zag je met een vertegenwoordiger eten / koffie drinken , je zal hem ook wel even oraal verwend hebben , kom maar eens bij mij dan zal ik je eens na een verwenning een echte auto laten rijden “
“Ga je eens mee met mij in de auto , dan zal je ik je als een echte man laten beven en je helemaal nat maken en dan..”

Wat mij dan opvalt is dat een grote groep hogere heren zeggen , als je niet tegen commentaar kan, dan denk ik niet dat je in deze wereld actief kan worden, of te wel moet je het normaal vinden dat mannen dus zo spreken tegen je als vrouw zijnde ? En kom je dus weer op het bekende negeren verhaal..
En als je niets zegt en stappen neemt en stopt zeggen ja maar waarom zei je niets… kortom elk besluit wat je neemt is verkeerd in de ogen van een ander..

Kritisch

Dat ik ( ook als wat vollere) vrouw anders benaderd wordt ja dat weet ik..
Dat de buitenwereld kritischer kijkt naar mijn manier van schrijven , Ook daar ben ik mij enorm van bewust. Maar dat dit zo zwaar soms zou worden daar heb ik mij enorm in vergist.
Dit jaar schrijf ik 5 jaar alweer voor Trucks magazine , en bijna 2 jaar voor 4WD Magazine. Twee erkende tijdschriften die in mijn geloofde en de unieke kans gaven om te laten zien dat vrouwen wel degelijk de juiste passie hebben voor transport en auto techniek. En ik was eigenlijk nog heel erg lang van plan om dat te gaan doen. Ondanks alle kritiek. Ik heb een fantastisch team om mij heen staan. En die staan ook soms wel eens te klapperen met de oren, als ze lezen en horen wat ik binnen krijg, en die snappen het ook niet. Maar ze houden ten alle tijden het respect en dat is een vertrouwen waar ik graag in blijf geloven.

Er is maar één weg te wandelen en dat is vooruit, want achteruit gang is stil stand.

De branche is voorlopig nog niet van mij af…