Vijf jaar geleden , startte ik bij Trucks magazine met mijn rubriek de keuze van Jantine
Tijd voor vijf vragen te stellen..

Hoe is het begonnen ?

Ik heb uren langs de snelweg gestaan hier in Veenendaal bewapend met camera ..en het mooiste was, ookal dacht ik dat ik zichtbaar was. Vaak zagen ze me toch niet. En dan zijn de reacties vaak magisch!  Deed me echt wel wat.
Helaas kwam er een zeer negatieve periode aan voor mij. Laten we het er op houden dat ik vaak over mijn schouders moest kijken voor mij en mijn gezin hun veiligheid.. Erg jammer .. 
In Maart 2016 had ik contact n.a.v. een ander bericht met de redactie van Trucks en de eindredacteur stelde mij de vraag ..
En hij had er al over nagedacht want de rubriek zou de keuze van Jantine gaan heten.
Ik heb er nog een weekend lang over nagedacht want ik wist waar ik vandaan kwam. En wat als..
Na een weekend goed over nagedacht te hebben en met een paar chauffeurs waar ik nog contact met had overlegd ,en die zeiden direct je wordt er voor gevraagd ga nou maar doen. Ze laten je echt niet vallen.  En toen besloot ik de knoop op maandag definitief door te hakken. En gingen we aan de slag. 
En vanaf dat moment was ik de eerste geregistreerde vrouwelijke rubriek houdster in de transport.
Editie 5 2016 was de eerste rubriek een feit de Mack F700. Gek is dat hé dat de eerste je altijd bij blijft.

Ben je merk gebonden?

Oei dat is wel een gevoelige vraag! 
Persoonlijk blijft voor mij de Mercedes een groot impact houden. Ook omdat de importeur de eerste was van allemaal die mij oprecht het gevoel gaf mij te erkennen en te ondersteunen. En net het setje wat ik nodig had op dat moment.
Want helaas was ik en ben ik helaas voor vele nog steeds het dikke mokkel met de camera. Dat gevoel had ik die dag niet. En dat deed me erg goed. Dat kan ik niet ontkennen.
Motor technisch is Mercedes nog steeds de sterkste voor mij. Ik denk dat het ook niet zo snel zal veranderen.
Maar op dit moment heeft de M.A.N. TGX ook een hoge scoorwaarde zeg maar. En is het echt meer dan  verdiend de titel International Truck of the year 2021. Ze hebben echt een monster van een model neer gezet. Met een mega hoog veiligheid gevoel !  Sterker nog ik kom er verschrikkelijk tot rust in. Maar dat bewijst wel dat de update het meer dan waard is!  Ze hebben zelfs aan de bijrijders stoel gedacht. Die word door heel veel merken wel eens vergeten.
Overigens het nieuwe model van Iveco mag er ook echt wel zijn. Het is jammer dat mensen nog vaak in het verleden blijven hangen en zeggen ja vroeger was het zo dat.. Dan denk ik ja dat was vroeger.. we leven in 2021  nu.. wake-up. De S-way is echt een prachtig model geworden ruim opgezet en ook met veel opties.

Wat is het ergste wat je heb mee gemaakt in die vijf jaar.

Dat is toch wel het laatste jaar met de lockdown wat het ergste is geworden de vrouwonterende voorstellen die ik vaak ontvang.  Niet alleen op Facebook, maar ook via de mail en zelfs via LinkedIn.
Het voelde de laatste weken als een geestelijke sexuele verkrachting. Het was echt niet leuk meer. Sommige in mijn omgeving wisten van de berichten. En dan wordt er gezegd negeer het . Na een jaar lang negeren was ik gebroken. En bracht ik alles naar buiten. Weliswaar zonder naam en toename i.vm. de privacywet , maar nu wist i.i.g. het grootste gedeelte wat ik dus allemaal binnenkreeg.
Ja het heeft me ook een zakelijke relatie gekost. Deed me wel even pijn. Maar heb het geaccepteerd. Geen energie er meer in steken.
Nu is het een stuk rustiger met meldingen. Ik hoop echt dat het zo blijft. Maar soms blijft het weleens benauwend als ik een bericht binnen krijg wat begint als een compliment.   Je bent toch altijd op je hoede.

Na het ergste wat is dan het leukste in die vijf jaar?

Dat ik met een groot gedeelte van alle chauffeurs die in mijn rubriek waren nog contact heb.
Niet dagelijks maar wel met regelmaat. En soms ontstaan wel eens weer nieuwe ideeën en dan ga je daar weer samen mee aan de knutsel en werk je weer andere dingen uit.
Zo is er één chauffeur die ik ruim voor de rubriek kende .. waar lief en leed is meegemaakt van beiden kanten, maar het duurde dan nog bijna  5 jaar ook voordat we de reportage voor de rubriek eindelijk konden maken. Want of de concurrent was me voor of een collega was me voor. En dan duurt het wel eens wat langer.. Maar wat vooral tof is , is dat je gewoon alles dan ook echt tegen elkaar kan zeggen.  En nee soms waren we echt niet lief tegen elkaar. Maar ondertussen hebben we een aparte niet uit te leggen vriendschap opgebouwd en moet er heel veel gebeuren wil dat nog verbroken worden.
Ook zijn er twee chauffeurs die helemaal aan het begin van alles hebben gestaan en niet de eerste konden zijn. Waar we allemaal wel van baalde maar uiteindelijk hadden we een datum en kwamen ze mij ophalen en gingen we naar een prachtige locatie.  Daar kan ik echt van genieten. En ben ik echt blij met alles wat ik tot nu toe al heb mogen doen. Hard voor moeten werken maar dan heb je wel wat. En is elke rubriek weer een feest om te lezen.

Toekomst?

Oké die is dubbel. 
Ik zie de toekomst voor de vrachtwagens toch wel een kleine kant op gaan voor elektrisch. Maar daar zijn nog heel veel ontwikkelingen voor nodig. Ginaf loopt er enorm in voorop.  Maar we zijn er nog lang niet dat we alles al elektrisch kunnen gaan doen. Ik durf ook niet te zeggen of ik die hele omschakeling zelf nog zou gaan mee maken.

Mijn toekomst  bij Trucks hoop ik vooral op deze manier door te zetten.  Elke reportage is voor mij een dankbaar iets. Mede dankzij het vertrouwen van Trucks magazine 5 jaar geleden is er voor mij een hele andere wereld opengegaan waar ik elke keer nog heel erg veel van leer. Ik heb ondanks mijn lichte dyslexie , mijn passie en emotie. En die hoop ik nog heel veel jaren vast te mogen houden.
En als ik met mijn crossie over de snelweg rijd of ergens anders en een chauffeur seint als herkenning naar je en zwaait dat is toch heerlijk!  Dat zijn voor mij tekenen dat ze me hebben geaccepteerd zoals ik ben en dat maakt me trots en blij en dankbaar.