Omdat ik inmiddels een paar reservisten heb mogen leren kennen, tijdens reportages voor Trucksmagazine en die elk hetzelfde zeggen, dat ze dankbaar zijn dat ze hebben gediend en dat ze soms best wel weer terug zouden willen… Besloot ik de stoute schoenen aan te trekken… En zo kwam na een periode van aanvragen, wachten, voorbereiden en weer wachten het verlossende mailtje én telefoontje.  Om even gelijk maar duidelijk te maken… Bij de landmacht kom je écht niet zo maar binnen. Uit respect voor deze mensen zal ik géén namen noemen in dit verhaal maar wél hun rangorde.

Ik was voor Trucksmagazine online zeker welkom om eens bij de transportafdeling een kijkje te gaan nemen. Bij de afdeling Bevoorrading en Transport Commando. En wat keek ik mijn ogen uit toen ik als buitenstaander het kazerneterrein mocht betreden, zo groot! Er is zoveel te zien, dat ik misschien wel ogen tekort kom. Ik kreeg de unieke kans om met de kolonel van Bevoorrading en Transport Commando te mogen praten en hem figuurlijk het bekende hemd van het lijf te vragen…

Voertuigen
Bij Defensie is er een mooie diversiteit aan voertuigen, denk aan de Amarok en de Manticor. Maar niet alles is met deze voertuigen te vervoeren en dus zijn er ook de vrachtwagens nodig. De afdeling  Bevoorrading en Transport regelt eigenlijk elke manier van transport. Ja, ook het speciaal transport met bijvoorbeeld een dieplader. Zij doen de bevoorrading van alle missies en oefeningen. Deze eenheid zorgt onder meer voor munitie, brandstof, voedsel en water. En dat zijn toch wel belangrijke zaken. Om deze goederen te vervoeren plannen zij alle wegtransporten van Defensie, voeren uit en begeleiden. Deze eenheid is gespecialiseerd in het verplaatsen van grote hoeveelheden goederen en materieel in Nederland en het buitenland.Onlangs kwam het nieuws naar buiten dat alle Daf 4 tonners er uitgaan en er uitsluitend Scania Gryphus trucks voor terugkomen. Maar ik kan jullie alvast mededelen dat er ook nog andere merken blijven rijden. Om te voorkomen dat sommigen helemaal ‘gek’ worden, is dat alvast opgehelderd. Dus wees gerust!

Het Bevoorrading en Transport Commando
Het B&T Commando is een samenvoeging van 100 en 200 Bevoorradings- & Transportbataljon plus de DVVO-compagnie. “De bataljons waren qua taken deels overlappend, deels aanvullend met ieder een eigen overhead. De DVVO-cie is belast met het zogenaamde ‘witte’ vervoer. Wat is dan “witte vervoer” hoor ik jullie gelijk denken? Nou dat is te vergelijken met het “gewone” transport, deze vallen dus eigenlijk minder op in het normale transportverkeer.Maar naast “wit“ vervoer is er ook “groen” vervoer. En het groene vervoer is waar ze met name in Stroe gespecialiseerd zijn. We kennen het wel, de militaire kolonne die we onderweg tegenkomen. Op weg voor een oefening of training bijvoorbeeld. Eigenlijk moet je het zo zien: wit vervoer gebeurt door burgers of reservisten. Het groene vervoer gebeurt door beroeps, maar ook door reservisten.  Een reservist kiest ervoor zich parttime in te zetten voor de krijgsmacht, vaak naast hun gewone baan of studie. Ja, ook op een iets  “jonge“ leeftijd kan en mag je dus opkomen als reservist. Reservisten maken daarmee deel uit van de flexibele schil van de krijgsmacht. Defensie zet hen vooral in bij hele hoge piek momenten. Bij de transportafdeling waar ik nu te gast ben lopen al veel reservisten, maar ze blijven nodig.  Daar later meer over.

Planning
Het lijkt allemaal zo logisch, maar respect komt van twee kanten. Respect moet je verdienen, dat kan je niet eisen. Dat kun je ook zeggen over normen en waarden. Helaas moeten we constateren dat in de huidige maatschappij niet iedereen meer weet wat daar mee bedoeld wordt. Terwijl ik op de locatie van de kazerne aankom (ik had al gezegd dat het daar hel groot is) valt vooral op hoe rustig en ordelijk iedereen is. Een deur open houden, even simpel “goedemorgen” en “hallo”, voor hen is het normaal. Maar buiten de hekken ervaar ik dat het meestal anders is. Wat doet het mij hier goed. Géén onderscheid, doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. We zijn allemaal één. Wij voeren hier met z’n allen de taken uit. Niemand staat boven iemand (met uitzondering van de strepen op de schouder). Iedereen werkt hard mee. Ja, ik vind dat erg bijzonder! 

Buiten het hek ervaren we dat in transport van alles kan gebeuren en veranderen. Het kan plots 5 minuten later worden. Maar bij Defensie gaat het anders, met structuur en respect voor elkaar. Het is mooi om te zien. Mijn afspraak met de kolonel gaat precies volgens afgelopen tijd. Als ik lachend zeg, “Ach in transport kan het weleens vijf minuten later worden”, is hij het niet met mij eens. Want zo vertelt hij heel subtiel “Een file kan je incalculeren. Laat komen hoeft dus niet. Als je maar een beetje goed plant”. En daar wordt weer veel op geoefend bij Defensie, tijd is belangrijk. Al is het maar een oefening, alles vertrekt op tijd. En als alles volgens planning verloopt, is de kolonel tevreden en kijkt trots naar zijn mensen. Zonder goede planning in het transport, is het doel namelijk niet te behalen.

Leuk detail is dat de kolonel hier op deze kazerne zijn loopbaan is begonnen. En inmiddels zit hij alweer bijna 40 jaar in het vak. En zoals veel chauffeurs het kunnen beamen: als passie in combinatie gaat met liefde voor je vak, dan kan je het jaren vol houden. Zo dus ook de kolonel. Chauffeurs hebben diesel in het bloed, de kolonel het bekende groene bloed! Al heeft hij wel een vleugje diesel er doorlopen, want hij is ook nog eens rij-instructeur.

Rijden in de toekomst
Natuurlijk volgt de kolonel ook de nieuwsberichten over het elektrisch en op waterstof rijden. Hij is daar direct duidelijk in, er lopen al een aantal testen in samenwerking met externe bedrijven. Voor de pendel- en lijndienst is het prima te doen, voor missie en oefeningen (nog) niet. Maar er is veel te onderzoeken en te ervaren, dus wie weet wat de toekomst zal brengen. Op dit moment is de fossiele brandstof nog goed aanwezig. En dat doet ook een hoop goed bij veel mensen.

De tijd zit er op. Naar mijn zin veel te snel, maar zoals uitgelegd gaat alles op tijd. Gelukkig is er goed meegedacht en mag ik niet één, maar twee keer langskomen. Want op de dag van mijn eerste bezoek had ik het gesprek met de kolonel, maar was er helaas geen gelegenheid voor foto’s. Er is gelukkig meegedacht en was ik welkom voor een tweede bezoek, een ochtend om foto’s te maken.

Het veld in
Bij mijn tweede bezoek doorloop ik wederom de aanmeldprocedure. Op de locatie staat de korporaal te wachten van de 110 Transportcompagnie en de kapitein van de afdeling Werving en Behoud. Ik mag kiezen waar ik foto’s wil maken, op het kazerneterrein óf in het veld (het bos bij de kazerne). Nou, die keuze is snel gemaakt, maar dat snappen jullie zelf ook wel.

Wij gaan op pad met de Scania WLS. Oftewel een Scania Wissellaadsysteem waar ze dus eigenlijk containers mee rijden. Offroad gaat dat natuurlijk niet. Normaal gebruikt het Bevoorradingen transportcompagnie daar flattracks voor. Nu rijden we zonder de container het veld in. Ik ben inmiddels wel wat gewend, maar zit met een grote ‘big smile’ in de cabine. Dat ik dit mag meemaken, dat is werkelijk fantastisch!

Het machtige apparaat is een echte 8×8, dus ideaal om hier te ervaren wat het ‘vurige paard’ kan. Hij heeft een totaal gewicht van 39.000 kg. En de korporaal maneuvreert ermee door het zand alsof je met je vingers in het zand op het strand speelt. Geen terrein is te gek, voor deze machtige machine. De korporaal is overigens ook een reservist. En waarom hij terugkwam? Hij is 6 jaar beroeps geweest en neemt ervaring mee van wat hem bij de landmacht geleerd is. Maar hij miste het broederschap en zo kan nog eens ‘thuiskomen’. Want zo is als het voelt, legt hij uit.

De kapitein is er duidelijk in, het Bevoorrading en Transportcommando is de (stille) kracht achter elke missie. Het juiste leveren, op de juiste plaats, op het juiste moment. Onvermoeibaar, voor elke oefening en voor elke operatie weer. Waar ter wereld dat ook mag zijn. En wat is er mooier dan dat?  Ja, je kan merken dat hier een écht transporthart spreekt.

De landmacht zoekt collega’s
Wederom veel te snel naar mijn zin, zit mijn tijd er op en keren we terug naar de kazerne. Onze wegen scheiden en ik ga naar de uitgang. Buiten de poort draai ik mij nog één keer om naar de kazerne… trots dat ik hier aanwezig mocht zijn! Dat ik de unieke kans heb gekregen om hier een kijkje te nemen. Wauw, een ervaring rijker! Mijn dank gaat uit naar de Bevoorrading en Transportcompagnie en de 110tci Transportcompagnie voor deze twee fantastische ochtenden!

De landmacht is hard op zoek naar collega’s. Wil jij je als oudgedienden of als burger collega aanmelden? Kijk dan op hun website en ervaar de eenheid. Het naar elkaar omkijken, zoals ik deze twee ochtenden heb mogen ervaren!

Jantine