Politie Team Transport Den Haag, een hele mond vol als je het zo leest! En ja, al bijna twee jaar ben ik er mee bezig geweest om überhaupt eens een kijkje in die wereld te mogen nemen. Het lijkt af en toe zo makkelijk maar ondertussen is het niet zo. En net toen ik het had opgegeven, kwam Robert op mijn pad. Robert hoorde mijn verhaal en zei, “Dat moet toch op te lossen zijn? We gaan niet moeilijk denken”. Hij ging bij zijn teamleider te raden en toen kreeg ik GROEN LICHT. Ik heb tig vreugdedansjes gedaan. Na twee jaar is het dan eindelijk zover.

Team Transport
We noemen het maar even gezonde zenuwen die op moment van vertrek door mijn lichaam gierden. Vandaag was de dag! Ik heb afgesproken met Robert op het hoofdkantoor van de politie in Den Haag. En terwijl ik mij verbaas over de drukte en het haaks inhalen (ik voel mee met de chauffeurs) kom ik aan op plaats van bestemming. Robert is super chill en ik word aangemeld. Nadat ik mijn officiële bezoekerspas in ontvangst heb genomen, mag ik de auto op de locatie parkeren. Dat blauwe hek kennen we denk ik allemaal wel. Ik kijk mijn ogen uit, want de meldingen gaan natuurlijk gewoon door. Het is nou niet zo dat de criminaliteit even stil ligt, omdat ik op bezoek ben in Den Haag.

Politie Transport zit in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag. Het lijkt een klein gebied, maar ze werken wel landelijk. Ze zijn dan ook variabel inzetbaar. Soms halen ze een dienstwagen op bij de dealer. Maar ze worden ook ingezet bij andere meldingen, waarbij soms wordt afgeschermd voor de buitenwereld. Denk hierbij aan een ongeval, zodat mensen de slachtoffers of de huidige omstandigheden niet zien. Iedereen wenst privacy en niet in een nare situatie heel het internet over te gaan. Ze werken ook samen met het NFI (Nederlands Forensisch Instituut) voor bijvoorbeeld een reconstructie op locatie. Daarvoor wordt het calamiteitenunit ingezet, waar heel interessante zaken in aanwezig zijn. Uit respect voor het team ga ik niet helemaal in detail treden wat daarin is opgenomen. Robert legt uit dat dit unit (of container zoals wij het zouden noemen) het team ter plaatsen ondersteund in verschillende werkzaamheden. Zo’n unit wordt dus ook door hen gebracht en opgehaald.

Geel hesje
We kennen allemaal het gevoel wel, dat wanneer er een politieauto achter je rijdt, jij jezelf afvraagt of je alles wel goed hebt gedaan: Gordel… check, Snelheid akkoord… check, Mobiel aangesloten op de carkit… check. Het is de dienstwagen en het uniform, neem dat van mij aan. Omdat ik mee mag met de dienstwagen (dit keer de DAF CF 340) en we bij diverse bureaus langsgaan, krijg ik een geel hesje aan. Nu voel ik mij een beetje bekeken. Begrijp me niet verkeerd, ik ben goed zichtbaar op de locatie, maar de mensen zien mij ook. En bij de één resulteert dat in een vriendelijk ‘goedemorgen’, bij de ander krijg je een ‘onvriendelijke blik’. Wat zo’n hesje wél niet kan oproepen bij mensen!
Als we onderweg zijn met de DAF richting de autodealer, vertelt Robert dat jij begonnen is als automonteur. Daarna is hij overgestapt naar de carrosseriebouw. En dat is wel heel wat anders dan wat hij nu doet. Maar de basiskennis is belangrijk en daar heeft hij in zijn huidige werk nog steeds profijt van. En om maar niet te vergeten, we leren nog iedere dag. Want techniek staat nooit stil. Toen hij nog in de carrosseriebouw aan het werk was, zag hij hoe zijn werkgever voertuigen naar de RDW bracht. Dat wilde Robert ook, maar daar moest hij wel zijn rijbewijs voor halen. Dat deed hij naast de opleiding, zoals nu in het huidige BBL-systeem geregeld is. Na een paar jaar wilde hij toch weer wat anders en stapte de transportwereld in. Dat beviel goed, maar toen hij een bergingswagen zag (zo’n mooie gele) bedacht Robert dat hij dat ook wilde. En zo kwam hij terecht op een bergingsvoertuig en kijkt terug op een prachtige tijd!

‘Vakidioot’
Ondertussen arriveren we op de locatie om een voertuig op te halen. We stappen naar binnen en melden ons aan. De mensen om ons heen kijken nieuwsgierig naar ons. Robert staat daar relaxed, maar ze staren mij ook aan. Tja, ik doe ook gewoon mijn werk! Ik heb alleen een ander hesje aan, ‘so what’? Robert maakt zich niet druk. Eigenlijk voert hij op een dag als vandaag, bergingswerkzaamheden uit zoals in het verleden.  Zijn liefde voor het politietransport begon in 1999. Bij het toenmalige bergingsbedrijf kwam een politiekraanauto het terrein op en Robert zei “Dat wil ik ook”. Het duurde uiteindelijk wat langer, want hij wilde alles in en om het bergingsvak leren. Maar uiteindelijk is hij hier op zijn plek terecht gekomen.

Terwijl we naar een andere locatie rijden, vraag ik Robert de oren van het hoofd. Tja, na twee jaar wachten heb ik veel vragen. Robert beantwoordt alles rustig en legt uit: “Natuurlijk zie je veel onderweg. Dat is soms dubbel. Heb je aan de ene kant een melding met een vervelende oorzaak, staat er aan de andere kant een kind blij te zwaaien en zegt dankjewel. En uiteraard heb je mensen die vinden dat ze alles maar kunnen zeggen, maar ook dat hoort erbij”.

Indrukwekkende dag
Aan deze geweldige ervaring en indrukwekkende dag komt een eind. Helaas kan ik niet alles specifiek vertellen, omdat ik aan speciale regels gebonden ben. Maar dat kunnen we alleen maar respecteren. Mijn tijd zit er bijna op, ik heb mijn ogen uitgekeken tijdens deze bijzondere dienst. Ondanks de vooraf gestelde regels, heb ik toch veel openheid gekregen. En hoe cliché het ook klinkt, in dat uniform zit ook een mens van vlees en bloed. Een mens die wellicht meer ziet dan wij aankunnen. Maar zij doen het en zijn – terecht – trots op hun werk. Zij oefenen hun vak ook met passie uit, net als jij en ik. Laten we elkaar vooral respecteren!

Robert, dankjewel voor deze mooie en indrukwekkende dag. Een dag waar ik enorm dankbaar op terugkijk! 

Jantine