Van Ginkel B.V. is een toonaangevend hoogwerker- en kraanverhuur gevestigd in Barneveld. Met jarenlange ervaring en een uitgebreid wagenpark bieden zij betrouwbare en efficiënte transportdiensten aan klanten in heel Nederland en daarbuiten. Of het nu gaat om nationaal of internationaal transport, zij staan klaar om aan jouw logistieke behoeften te voldoen.

Tevens hebben zij  een ruim assortiment van mobiele torenkranen. Het Nederlandse merk Spierings levert hun deze kranen. De kranen hebben een opvouwbare torenkraan bovenop en zijn toegelaten op de openbare weg. De cabine van de kraan, waar de machinist zich tijdens de werkzaamheden bevindt, zit bovenaan de toren. Het aanbod van kranen varieert zoveel, dat je eigenlijk het beste op hun website kan gaan kijken.

Wie niet waagt…
Ik wilde heel graag een kijkje in die wereld nemen en besloot een oproep te plaatsten op de socials.  Daar werden vele personen getagd, zo ook Xander. Hij werd getagd door Kees die zei: “Dat is wat voor jullie!” Xander reageerde en zo hadden we contact. In zijn enthousiasme zegt Xander: “Lijkt mij hartstikke leuk. Maar ik ben niet de enige, dus ik ga sowieso ook mijn collega’s vragen!“ Dus zo reed ik naar Barneveld, om Xander en zijn collega’s figuurlijk de oren van het hoofd vragen.

Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg
Bij aankomst zitten de mannen al aan de koffietafel te wachten. Er was ook wat lekkers voor bij de koffie geregeld en als ik plaatsneem, ‘rollen’ we rustig in het gesprek. Xander (33) is 16 jaar werkzaam bij de firma. Of hij altijd al kraanmachinist wilde worden? Nou zegt hij eerlijk: ”Ik kan je een mooi verhaal gaan vertellen, maar de waarheid is dat ik begonnen ben in het grondverzet. Dat zat om de hoek. Ik ging al snel door als trekkerchauffeur, naar de verreiker en nu ben ik torenkraanmachinist. En of dat bevalt? Als ik naar Xander kijk, glimt hij van trots over waar hij nu staat. Als ik vraag of hij de wagen weleens deelt, kijkt hij mij toch even serieus aan en zegt dan: ”Weet je wat het is, een kraan kan niet stilstaan. Met uitzondering van het weekend. Dus als ik een dag niet kan, dan zal een ander op mijn wagen moeten rijden. Het is niet anders”.

Vaste plek
Oké, het begint mij langzaam duidelijk te worden. Maar ik vraag mij toch af, als het niet meer op een vaste plek in de cabine ligt wat dan? Xander kijkt op en voordat hij kan reageren, zeggen de andere heren aan tafel: ”Ja, dan heb je toch wel even een ding!” Ze zijn het allemaal eens, een vaste plek is het fijnst. “Helaas snapt niet iedereen dat, en dat is wel jammer. De één kun je blind vertrouwen, bij de ander kijk je alles na”. Wilco (38) gaat er verder op in. “Ik weet dat als mijn vader/alias opa op mijn wagen heeft gereden, ik blind op die man kan vertrouwen. Maar ik heb ook wel veel van hem geleerd en ik werk nog steeds op die manier, dus dat zit gewoon goed.“

Wilco is inmiddels drie jaar werkzaam bij Van Ginkel. Hij is wel lang geleden gestart bij het bedrijf,  maar is er even tussenuit geweest. Zoals het altijd gaat, oude liefde roest niet. Wilco is toentertijd begonnen op een rupskraan en doorgegroeid naar een telekraan, waar hij vol trots mee werkt. En ook hij zou niet anders meer willen. Hij zegt zelf: ”Ik sta elke ochtend goed gehumeurd op. En zolang ik dat doe, weet ik dat het goed zit, haha! Sta ik niet meer vrolijk op, dan wordt het tijd voor wat anders. Maar dat zal voorlopig echt nog niet gebeuren, als het aan mij ligt.“

Gerard (38) is de hele tijd wat rustiger. Maar hier springt hij wel op in, hij is het roerend eens. Gerard werkte ook altijd al en is begonnen bij een staalbouwbedrijf als monteur. Hij vertelt: ”Ik zat daar niet meer op mijn eigen plek. En de vacature voor hier kwam langs. Ik stapte over en groeide langzaam door tot torenkraanmachinist, net zoals Xander. Ik vind het gewoon machtig mooi, ik houd er van!  Het is wel ander werk dan anders. En als het aan mij ligt blijf ik hier ook wel tot aan het pensioen”.
En dan spreekt “opa“ Jules (56), de oudste van het stel. Hij zat altijd al in het werk.  En doordat zijn vorige werkgever failliet ging, zou hij eigenlijk op straat komen te staan. Maar zover is het niet gekomen, want hij werd voor een gesprek uitgenodigd en kon eigenlijk direct beginnen. En zo zit hij al weer ruim veertien jaar bij de firma op de kraan. Dat bevalt uitstekend!.

Er wordt door alle vier de mannen direct ook gezegd: ”Weet je wat het is, Jantine. Je zal het vaker hebben gehoord, maar zonder een goede thuisbasis ben je nergens. Kijk, wij draaien ook weleens andere uren en zijn dan later thuis. Zonder een goede thuisbasis, zou het werk niet kunnen doen. Snap je wat we bedoelen?”. Natuurlijk!

Sociale Media
Af en toe is er ook ‘vervelend’ nieuws vanuit de kranenwereld, ongeluk zit tenslotte in een klein hoekje. Ik ben benieuwd hoe zij daar op reageren, want via de sociale media hebben de ‘toetsenbordridders’ altijd wel hun zegje en gaan foto’s razendsnel over het net? Alle vier zijn ze het er over eens: “Ramptoerisme zouden ze mogen verbieden. Stel er gebeurt iets heel naars dat uitgebreid in het nieuws komt. Wat rondgaat voordat de familie is ingelicht, dat is gewoon een ‘no go’.  Aan de andere kant, als e.e.a. in het nieuws komt, word je wel weer even met je neus op de feiten gedrukt. Dan ben je weer alert, loop je een extra ronde om de wagen heen. Check je alles nog een keer. Het is geen angst, maar voorkomen is beter, toch!?”

Een hecht team
De mannen zitten vol verhalen en ik hoor het allemaal aan. Wat een passie voor het vak en de ‘tik’ met machines en wagens. Ze hebben het allemaal. En voor de foto’s hebben ze een locatie in Barneveld in gedachten, waar we met z’n allen naar toegaan. Ik stap bij Xander in de wagen en het verbaast mij enorm dat die top van de kraan zo voor het raam hangt. Als bijrijder heb je dat behoorlijk in je zichtveld. Dat lijkt mij toch wel irritant, ook voor de chauffeur. Als we op de locatie zijn aangekomen en ik hun ernaar vraag, geven ze aan dat het reuze meevalt. “Het went”, roepen ze in koor.

We gaan de foto’s maken en wat is het een prachtig gezicht als ze zo met z’n vieren uitgestald staan. Ik ben zwaar onder de indruk, de dominantie die dit uitstraalt. Besef wat er eigenlijk allemaal niet zou kunnen, zonder deze machines. Dan komt niet alles op z’n plek in de bouw. Óf wat denk je van de dakkapel? Want ook daar zijn deze mannen voor.  Ze zijn hard nodig en verdienen weleens wat meer respect voor het werk wat ze doen. Ik heb de foto’s gemaakt en sta nog even te genieten van het ‘indrukwekkende plaatje’. Net als menig voorbijganger, want zo zie je het toch niet elke dag. Maar het is tijd om te gaan, dus alles wordt weer ingeklapt. De manen helpen elkaar, dat is mooi, één hecht team.

Tijd om te gaan
Zodra alles transport klaar is, zien de mannen dat ik nog met vragen zit. Onder andere met dat grote obstakel voor de voorruit. Terug op de zaak daagt Xander mij uit: “Neem maar plaats op de bestuurdersstoel, dan zie je dat het wel meevalt” . Onwennig stap ik achter het grote stur en moet toegeven dat ze gelijk hebben… het valt reuze mee! De wagens worden geparkeerd en we drinken nog even wat, daarna is het voor mij tijd om naar huis te gaan. Met een hele berg informatie, ik heb hen alles kunnen vragen wat ik wilde weten. En heb het ontzettend naar mijn zin gehad! Dan rest mij nog maar één ding…: Mannen, enorm bedankt voor de gastvrijheid en de gezelligheid! Het was écht SUPER!