Het is september 2023 dat op Trucksmagazine online de reportage over Kees van Ingen verscheen. Tussen alle bezigheden en drukte door, probeer ik ook het een en ander online te volgen.  En soms mis ik weleens iets (en soms niet). Zo ook in de situatie van Kees van Ingen. Want het is april 2024 dat er ineens meerdere malen hetzelfde bericht voorbijkomt met foto’s en een teaser (vooraankondiging) van de wagen waar Kees op rijdt. Op dat moment werd zijn auto herafgeleverd, volledig in nieuwe huisstijl. En als klap op de vuurpijl werd de auto ook (uiteraard met hulp van) door de zoon van Kees naar buiten gebracht. In juli dit jaar kwamen Kees en ik elkaar weer tegen op de lokale truckshow. En daar stond de wagen bij de ‘parade paarden’ te shinen. En weer wat later komen we elkaar opnieuw tegen. Wederom konden we niet echt bijpraten. De geplande afspraak moest helaas vanuit mijn kant verzet worden. Maar uiteindelijk kwam het goed, want daar was het moment om bij te praten!

Gerestyled
“En dan wordt zijn auto gerestyled, je moet mij toch even bij praten, Kees” begin ik. Hij glimlacht en vertelt: “Je verwacht het niet, maar ook ik heb weleens wat plekjes op de wagen die ik niet meer krijg weggepoetst. En toen was er de nieuwe huisstijl. Maar goed, ik wist niet beter dat er wat plekken zouden worden bijgewerkt, wat opnieuw gespoten. Maar toen ik de wagen ging ophalen, werd ik toch wel overvallen. Want dan rijdt mijn zoon Henrico (met wat hulp) de wagen naar buiten. Nou, noem mij maar gek, maar dat deed mij wel wat! Voor Henrico is de wagen van nog grotere betekenis. Iedereen weet wel dat hij door omstandigheden geen vrachtwagenchauffeur kan worden. En dan mag hij dit doen, dat maakt meer indruk dan dat je kunt beseffen! Zowel voor hem, als voor ons. Dat zijn de machtig mooie momenten, Jantine. Geniet van deze ‘kleine’ dingen.”

Blijvertje
Ik stel dus dat die Volvo nog lang bij Kees blijft. “Hahaha, lacht hij, Als het aan mij ligt wel. Ik zal je wat vertellen en dan moet je niet schikken”. Opeens is Kees wel heel serieus. “De Volvo ligt mij écht heel goed. Ik ga er géén doekjes om winden, want die gebruik ik liever om te poetsen. En ik kan je alvast vertellen dat er een nieuwe dieplader aankomt”. Daar haak ik op in, een nieuwe dieplader in de huidige kleuren? Ben ik nou gek, of gaat er iets veranderen? “Nou, misschien wel een beetje”, grapt Kees. “Maar nee, zonder gekkigheid. Ik heb aangegeven dat ik het échte rijden toch een beetje begin te missen, dus ga ik meer naar de transportkant. Zoals naar de bouw rijden en dergelijke. Wel afleveren, maar niet blijven”.

Veranderingen
Zo te merken is er al veel veranderd voor Kees. Ik vraag hem of dat ook onderweg opvalt? Maakt hij zich weleens druk achter het stuur? Kees lacht en zegt: ”Hier kan ik kort en bondig over zijn. Mensen begrijpen soms niet hoe transport werkt. Wanneer onderweg iemand stopt om jou de ruimte te geven, dan is deze bekend met transport. Maar ach, boos word ik niet hoor. Dat kost te veel negatieve energie. Ik zal dan ook nooit toeteren, hooguit een keertje met de lampen seinen.”

Deze terugblik
Ik vraag Kees hoe hij het vindt om samen deze terugblik te doen? Oprecht leuk, Jantine. Ik kan niet alle verhalen van jou volgen, maar wel veel. En ik zie jouw passie en het respect dat je voor transport hebt. Voor de wagens en de mannen en vrouwen die rijden. Je laat zien dat je ons niet vergeet. En dat is fijn.”

Met deze mooie woorden (waarvoor dank) sluiten we het gesprek af. Kees het was super gezellig om je weer eens te spreken. Tot een volgende keer! 

Tekst: Jantine / Tamara
Foto’s: Kees van Ingen